Op de helft!

Deze week stond ik op de kraamafdeling, wat heb ik hier veel meegemaakt! Maandag heb ik mijn eerste bevalling gezien, nadat het jongetje werd geboren werd de placenta verwijderd, wat een groot ding zeg! Terwijl de moeder werd gehecht heb ik geholpen om het kindje schoon te vegen en te wegen. Het bevallingsbedje ziet er niet uit, zo klein en een bak in het midden om alles op te vangen, maar meestal ligt alles ernaast op de grond. Na het kindje bewonderd te hebben, was een andere vrouw bezig. De zusters vertelde dat ze al een tijdje hevig bloed, haar placenta was gescheurd waardoor het kindje overleden was. Ze was al 36weken, in de bak onder het bed lag het kindje. Hij leek gewoon echt… tis sonde. Terwijl ze de moeder extra bloed hadden gegeven probeerde ze de gebroken placenta te verwijderen. Naast haar was een andere vrouw ready, alleen moest het vruchtwater nog doorgeknipt worden. Het spoot met een vloedgolf eruit tegen het douchegordijn en ons omhoog. Heerlijk een vruchtwater douche. Na de volgende wee kwam het kindje vrij gemakkelijk, met vol enthousiasme mocht ik het kindje verplaatsen, wegen en schoonvegen… wat een dotje! Terwijl ze de moeder aan het hechten waren mocht ik foto’s maken van de 3 kindjes in het bedje. De tijd vliegt hier op de labour, want het was alweer tijd om te gaan.
Thuis zijn we gelijk in de douche gesprongen, en daarna naar de winkel geweest om ziekenhuis spullen te kopen die we vrijdag gaan geven.
Dinsdag begon de dag met een bespreking over de cijfers van het ziekenhuis, boring! Hierna was er een vrouw van 36weken, nadat de weeën op gang werden gebracht kwam er een handje uit. Het kindje lag helemaal verkeerd. Het hoofdje en schouder zaten vast en ze kregen het handje niet meer terug. Ze moest naar de operatiekamer, maar dit duurde 3 uur voordat ze daar terecht kwam. Met veel enthousiasme had ik gevraagd of ik meekon naar de operatiekamer. Met groot geluk mocht ik om half 12 een patiënt naar de operatiekamer voor een keizersnee. Omdat ze op de ok geen kleding hebben, hadden we hem zelf meegenomen. Tot grote schrik waren er geen schoenen, dus dat zou betekenen dat ik niet mee mocht. Maar blanke zijn zo gelieft hier, dat de schoonmaker zijn schoenen uitdeed voor mij zodat ik de operatie kon zien! Geweldig! Eerst moest ik aan de zijkant gaan staan, naast de andere studenten maar toen had ik gevraagd of ik het kindje mocht opvangen. Nu stond ik naast de arts met mn neus erboven op! Super!! Nadat het kindje eruit was, werd ze in mijn armen gelegd, alleen ze ademende niet. Ze hebben het kindje uitgezogen, op z’n kop gehouden en geslagen begon ze eindelijk te ademen. Nu mocht ik haar schoonvegen en wegen. Ondertussen waren ze bij de moeder de placenta aan het verwijderen, de blaas lag op haar buik. Terwijl ze gingen hechten ben ik met de baby naar de afdeling gelopen. Nicky mocht na mij kijken bij de keizersnede van het dode kindje. Terug op de afdeling heb ik nog een baby’tje van 24weken vast gehad, helaas overleden na een reanimatie. Ze was nog maar 1 pond, zo klein. Haar tweeling zus was al tijdens de autorit overleden. Ik heb het kindje ingewikkeld in de doek, zodat ze weggebracht kon worden. Toen nicky weer terug was op de afdeling hebben we nog 1 bevalling gezien, een student die deze uitvoerde had het nog nooit gedaan en dat kon je zien. Wij hebben verteld was ze moest doen. Ze durfde niet in te knippen, en het duurde heel lang voordat ze het kindje verder eruit trok. Ik heb geholpen om het kindje op de buik te leggen van de moeder, en de ademsweg vrij te maken. Ondertussen kregen we wel honger, aangezien we niet wisten lunchen waren. Om half 3 zijn we naar huis gegaan om te eten, daarna zijn we naar de stad geweest om de laatste spullen te halen voor het ziekenhuis.
Woensdag duurde de dag echt lang, er waren maar 2 bevallingen! De eerste was nog maar 16 jaar oud! Ik heb bij haar een infuusje geprikt. Ze kreeg een jongetje. Wat me opvalt is dat de moeders hier niet naar het kindje kijken en het niet vast willen houden. Terwijl ze het kindje gingen schoonmaken heb ik de placenta eruit getrokken. Halverwege begon hij te scheuren, maar gelukkig heb ik alles eruit gekregen. Later in de ochtend was er nog een bevalling, dit was een meisje van 9 pond… echt een grote baby! S middags waren er geen bevallingen, wel heb ik bij 1 patiënt het aantal cm gevoeld, deze was nog maar 2 cm. Na stage zijn we naar de massai markt geweest, nu zijn echt alle souvenirs ingeslagen. S avonds zijn we een cocktail wisten drinken om te vieren dat nicky’s broertje is geslaagd!
Donderdag was de laatste stage dag! Om 8 uur was er gelijk een bevalling, ik zou het kindje opvangen maar een andere verpleegkundige pakte hem. De verpleegkundige vroeg of ik ooit een bevalling had gedaan.. uh nee.. 5 minuten later stond ik aangekleed klaar om een bevalling te doen. Na 2 uur wachten riepen ze dat er iemand ready was, snel steriele handschoenen aangetrokken en daar stond ik klaar om de baby te begeleiden. Na was gesplash kwam het hoodje eruit, snel het gezichtje afgeveegd en de rest van het lichaampje eruit getrokken. Wat een ervaring! Ik heb een bevalling gedaan! Maandag heb ik mijn eerste bevalling gezien, en 3 dagen later heb ik er 1 zelf gedaan!! Whow! Omdat mijn handschoenen onderzaten, heeft mijn assistent de navelstreng doorgeknipt. Het jongetje had een score van 10-10-10, perfect! Ondertussen heb ik de placenta verwijderd en de moeder een beetje schoongemaakt. Hierna ben ik op de foto geweest met de baby, wat een schatje! Verder heb ik nog een lesje gekregen hoe ik een kindje moest controleren. De zusters waren allemaal happy dat ik een bevalling had gedaan, aangezien ik maandag voor het eerst 1tje had gezien. Dus ook op de foto met hun. Daarna kreeg ik les over hoe ik een baby moest controleren, de beentjes en armpjes waren symmetrisch en het rug was gesloten. Ook had hij een mooie roze kleur toen hij geboren werd, en is hij nu aan het verkleuren naar bruin. Zijn zuigreflex werkt en hij knijpt in je vinger. Toen was het tijd om het kindje naar de moeder te brengen, helaas, ik had hem graag mee naar huis genomen.
S middags hadden we net een geboorte van een tweeling gemist, ze lagen in het bedje en ze waren zo schattig. Een meisje en een jongetje. Terwijl ik met het jongetje aan het spelen waren, merkte ik een extra vingertje op. Een student liet mij zien wat ze dan doen, ze pakte een stukje draad en knoopte dit om het vingertje heen. Na een aantal dagen moest deze er vanzelf afvallen. Er lagen nog steeds de 2 vrouwen die vanochtend al 8cm ontsluiting hadden, en waar ik eigenlijk de bevalling bij ging doen. Na een half uurtje hoorde we een hoop herrie op de gang, en er kwam een vrouw aangereden in een rolstoel. Ze was te laat vertrokken thuis en het hoofdje van de baby was er al uit. De zusters hebben haar op de grond gelegd, en daar zagen we voor het eerst een bevalling op de grond. Het kindje kwam heel snel eruit, daarna moest ze opstaan en op een bedje gaan liggen om de placenta te laten verwijderen. De vrouw mankeerde verder helemaal niets, dus kon ze na een kwartier naar de afdeling met het kindje. Eindelijk ging 1 vrouw van vanochtend bevallen, gelukkig heb ik deze bevalling niet gedaan, want de navelstreng zat om het hoofdje en om het lichaampje gewikkeld en het kindje had zuurstof te kort. Nadat ik het kindje verplaatst had naar het bedje, gewogen had en schoongemaakt had. Had ze snel zuurstof nodig, geen 1 van de studenten durfde een zuurstofslangetje in te brengen, want ze hadden dat nog nooit gedaan…. Ze kunnen wel een bevalling doen, maar geen zuurstofslangetje inbrengen, beetje raar. Dus ik heb het zuurstofslangetje ingebracht bij het baby’tje, dat gaat echt een stuk makkelijker dan bij een volwassenen.
Hierna ben ik eventjes langs gegaan bij de moeder en baby’tje waarbij ik de bevalling had gedaan. De moeder vertelde met trots dat ze de hele familie al had gebeld, dat ze door een muzungu bevallen was. Ze vroeg of ze mijn nummer mocht en of ik er morgenochtend was, want dan komt haar man langs om mij te zien.
Ons laatste uurtje op de labour was echt grappig, de hoofdverpleegkundige was een oudere man. De vrouw die moest bevallen leek echt een zeehond met een baard in z’n keel. De man stond de vrouw regelmatig na te doen. 1 van de leerlingen moest het vruchtwater doorknippen van hem, maar niemand durfde. Toen riep hij mij naar voren, maar na mijn eerste ervaring met vruchtwater heb ik gezegd dat ik het niet deed. Uiteindelijk heeft hij zelf de bevalling gedaan, en dat was maar goed ook. Omdat de moeder zoveel geluid maakte kwam het kindje er moeilijk uit, ook had hij in het vruchtwater gepoept en de navelstreng was ook niet goed. Het kindje kwam er heel vies uit, en moest snel uitgezogen worden. Daarna heb ik het gezichtje een beetje schoongemaakt en zuurstof ingebracht, terwijl hij de placenta ging verwijderen. Sorry maar het was echt een lelijk kindje, hopelijk klopt het gezegde voor hem. Dit was alweer de laatste bevalling voor mij, want de dag zat er al weer op. Dit was de laatste dag in het ziekenhuis, terwijl richting iris liepen om de kinderoncologie alvast hun kadootjes te geven. Na alle kindjes geroepen te hebben zijn we om het tafeltje gaan zitten en hebben we de kleurboeken, stiften, krijtjes, potloden en papier uitgedeeld. Wat waren die kindjes blij zeg. Ze begonnen gelijk met kleuren. De zusters waren ook echt dankbaar en met een goed gevoel konden we naar huis. Onderweg drong het echt door dat dit de laatste dag was, en dat nu de vakantieweek begint. We zijn al op de helft van onze tijd hier in kenia, de tijd gaat echt veelste snel. En we hebben het zo naar ons zin.
Eenmaal thuis zijn we naar de supermarkt geweest om boodschappen te doen voor Rangala, zodat deze alvast met bart mee kunnen. Met een karretje vol kwamen we terug, met grote schrik stond het helemaal blank buiten! Het regende echt hard. De tuktuk haalde ons voor de ingang, en ze hielpen met inladen. Het was echt super druk op de weg, waardoor we een tijd hebben moeten wachten voordat we het terrein af konden. Het water stroomde naar beneden. Eenmaal thuis hebben we de boodschappen binnengezet en zijn we gelijk doorgegaan naar de Green Garden om te eten. Ook hier stond de tv aan en konden we de opening van het wk zien. Ook al zijn we zo ver weg, we zijn wel op de hoogte van het wk. Verder was het tijd om onze koffers te pakken, want morgen moeten we verhuizen van huisje, en 1 koffer gaat al naar rangala.
Vrijdag zijn we om 10uur richting het ziekenhuis gegaan om de kraamafdeling en de poli te bezoeken. Op de kraamafdeling was helaas niet de leuke zuster aanwezig, dus hebben we de spullen gegeven aan de andere zuster. Op de labour kwamen we erachter dat ze geen muggennetten hadden voor de moeders en baby’s. Ook hadden ze een handmatige bloeddruk meter die niet goed werkte, waardoor ze niet de bloeddruk van de moeder konden meten. De temperatuurmeters hadden ze helemaal niet. Nadat we deze spullen uitgereikt hadden zijn we de afdeling opgegaan om iedereen gedag te zeggen, nog een aantal fotootjes gemaakt te hebben zijn we richting de poli gegaan. Op de poli was de hoofdzuster nog even in de gesprek dus moesten we even wachten, eenmaal in het kamertje hadden we 4 bloeddrukmeters,6 temperatuurmeters en 2 dozen handschoenen gegeven. Het kwam heel goed uit zeiden ze, want de meeste waren kapot. Ze gingen het uittesten op elkaar, dat was echt leuk om te zien. Helemaal happy zijn we terug naar huis gegaan om de rest van de spullen op te halen. Op de kinderafdeling hebben we de infrarood thermometer, emmers en handschoenen uitgereikt. Omdat het op de outpatiënt daar zo druk is, 150 kindjes per dag, was de infrarood thermometer echt nodig. Normaal hadden ze gewone thermometers die ze onder de oksels van de kindjes deden, maar dat duurde echt lang voordat je alle kindjes had gemeten, en het was onhygiënisch.
Op de kinderafdeling zelf zijn we opzoek gegaan naar de manager, zij had voor ons de infrarood thermometers gehaald in Narobi. Dus zij heeft van ons de 4 andere infrarood thermometers gekregen voor de afdelingen, ook heeft ze 2 saturatie meters gekregen omdat ze die hier niet hadden. Verder heeft ze nog een bloeddrukmeter gehad voor de kinder ic, omdat die daar kapot was. En voor de hygiëne nog 4 dozen handschoenen. Ze was echt erg dankbaar.
Onze dag kon niet meer stuk, met een goed gevoel zijn we naar huis gegaan. Om het helemaal af te maken, hebben we pannenkoeken gebakken voor de bewakers en andere mensen van de compound. Ze hebben geholpen om onze koffers in het busje te leggen. Nu was het wachten tot de andere groep terug komt zodat we van huisje konden wisselen. S avonds kwam er nog iemand om onze teennagels te lakken, speciaal voor het wk rood wit blauw. Daarna zijn we met z’n alle naar de rooftop gegaan om te eten en nederland te supporteren. Wat geweldig om met 40 nederlanders de wedstrijd te kijken. Natuurlijk hebben we de overwinning gevierd met een drankje!
Vandaag zijn we echt op de helft! Wat een raar gevoel is dat. Vanochtend zijn we met alle meiden naar het kisumu hotel geweest, helaas stond er een grote tent waardoor de ligbedjes niet konden staan. Ook de zon was verdwenen. Maar niet gevreesd, we zijn naar het nieuwe koffietentje geweest om een lekker croissantje te eten met karamel koffie. Na de verslagen weer bijgewerkt te hebben, zijn we thuis nog even in het zwembad gesprongen. Vanmiddag gaan we naar Tilapia Beach om natuurlijk een heerlijk Tilapia visje te eten.

Nu begint de vakantieweek en kunnen we genieten van de safari!


Groetjes, Lauri