Afscheid genomen van de andere groep

Dag 3:
Vanmorgen lekker uitgeslapen tot half 11, want een deel van de groep wou graag een kerk bezoeken. De coaches gaven aan dat dit niet een bijzondere kerk was en dat we de volgende keer een swingende kerk gaan bezoeken. Dus besloten om niet mee te gaan en wat extra slaap te pakken. Na een goed ontbijt van geroosterde boterhammen met vruchtenhagel hebben we wat tijd om ons verslag bij te werken. We zouden vandaag eigen langs het ziekenhuis gaan om onze stage plek te bezoeken, maar dat wordt dinsdag pas omdat onze begeleiders niet aanwezig waren vandaag. Morgen gaan we de stage plekken bezoeken van de andere in Rangala, daar laten we ze ook achter en zal de eerste week echt beginnen.

Dag 4:
Om 7:00uur zijn we met Bart’s busje naar Rangala gereden om kennis te maken met het babyhome en ecuador school (gehandicaptenschool). Onderweg werd het erg warm bij m’n voeten en begon het water te lekken. Blijkbaar was het water (om de motor te koelen) aan het koken, waardoor het dopje ervan los was geschoten. Het water kwam er uit spugen, waardoor er geen water meer erin zat. Bart is water gaan halen bij het tankstation om hem weer te vullen. Nadat de motor afgekoeld was konden we weer verder met onze reis naar Rangala. Na 2 uur rijden kwamen we aan bij het huisje, waar de meiden de komende 6 weken zouden verblijven en wij daarna voor 5 weken zouden zijn. Het was smerig, echt vies. Overal waren spinnenwebben en mieren. Ook viel de lamp naar beneden toen we aankwamen. De groep heeft hun spullen binnengezet en we zijn naar het babyhome gegaan om kennis te maken met de zusters. Na de regels van het huis gehoord te hebben en iedereen een hand te hebben gegeven zijn we langs de baby’s gegaan. Ah wat een schatjes, in het eerste kamertje van 3 bij 4 lagen 5 baby’s van 3 maanden te wachten op hun fles. In het tweede kamertje lagen wat grotere baby’s in alle bedjes die aan de zijkant van de muren stonden. Ze begonnen te lachen toen we met ze speelde en te huilen toen we de kamer uit liepen. In de andere kamer was 1 kindje in bad, deze konden al lopen. De andere kindjes waren buiten aan het spelen, nou ja buiten, om het huisje zat een betonnen vloer van 1 meter breed en een vierkantje waar de kindjes rond konden lopen/ kruipen. Er lagen een paar kleden en waren 2 loopwagentjes waar ze in konden zitten. In het andere buitenverblijf waren wat oudere kinderen aan het spelen, 4 a 5 jaar. Zij gingen om je benen hangen en ze zorgde ervoor dat ze opgepakt werden. Na het babyhome te hebben gezien zijn we door naar achteren gelopen om het plaatselijke ziekenhuisje te bekijken waar wij straks ook 2 dagen zullen gaan helpen. Hier hebben we weer een zuster ontmoet, waar wij veel mee gaan samenwerken, verder hebben we onze namen moeten noteren in een boek. De zuster had ons uitgenodigd om te komen lunchen, wat heel erg vriendelijk was. Het waren een soort van oliebollen en geroosterd brood met een kopje thee of koffie. Na de lunch heeft bart ons toch nog afgezet bij de ecuador school. Helaas waren de kindjes hier nog niet aanwezig, ivm de vakantie. Morgen ging de school open, en zullen de gehandicapte kindjes aankomen.
Bart heeft ons afgezet bij de supermarkt van rangala waar wij afscheid hebben genomen van de andere helft. Zij gingen boodschappen doen en vertrokken weer terug naar hun huisje tot het weekend. Wij konden nog een stukje met Bart mee terug rijden, want die moest nog gaan werken. Halverwege zijn wij eruit gestapt en zijn wij met een mutata meegereden. Dit is een busje waar 15 stoelen in staan, maar in het busje zitten meer als 20 man. Dus na een ritje van een uur plat gedrukt tegen het raam, was het toch een beleving. De keniaanse vrouw naast mij kon niet van mijn arm afblijven, want het was zo ‘white’. In kisumu zijn we uitgestapt waar wij werden opgehaald door onze tuktuk vriend sammy. Hij zette ons af bij megacity waar wij op het terras nog een lekkere ijskoffie op hebben. Na wat bij gekletst te hebben zijn we terug naar huis gegaan met de tuktuk. Onderweg hebben we met sammy nederlands gesproken, hij kon vertellen: hobbel, kuiltje, niet douchen stink tieten, wat een ellende, hallo hoe gaat het met jou, goed en met jou ik ben blij. En we hebben hem hop hop gas erop geleerd en houdoe, want doei mag niet tegen ons.
Na de warme rit in de mutata en tuktuk hebben we nog een verfrissende duik genomen in het zwembad. Wat hebben wij een geluk dat wij hier onze eerste 6 weken verblijven. Na het zwemmen was de internetverbinding erg goed, waardoor ik eventjes met papa en mama had kunnen skypen.
Wij hadden dominique beloofd om vanavond te koken voor haar en max. Na een lekker bordje macaroni, zonder gehakt, hebben we een potje halligallie gedaan. Dit was goed voor ons engels, we hebben de hele avond engels gesproken en het spel in het engels uitgelegd. En wat waren we fanatiek haha. Max bedankte ons voor de leuke avond en dominique ging terug naar haar eigen huisje. Ik heb hierna nog eventjes met opa en oma geskypt, wat waren die blij om mij te zien.
Het jammere alleen vandaag was, is dat onze werkvisum nog niet geregeld is. Het lukte niet in Nairobi, waardoor wij morgen nog niet aan het werk kunnen. De vrouw die dit regelt moet zich morgen melden in Nairobi dat ze terug is uit Nederland. Zij woont namelijk nu hier in Kisumu en ze is zwanger (uitgerekend in juni/juli). Dus onze visums worden overmorgen geregeld in Kisumu waardoor we misschien donderdag langs het ziekenhuis kunnen om het te bekijken en dan zal vrijdag onze eerste werkdag zijn. Anders gaan we vrijdag kijken en is maandag onze eerste werkdag. Ik ben benieuwd!

Dag 5:
Om 11:00uur heb ik Sammy gebeld of hij ons kon ophalen bij het Panda House. We gingen vandaag naar een ander winkelcentrum geweest om een kopie te maken van een paspoort en een paar kopieën van de werkovereenkomsten (die wij vergeten waren mee te nemen). Na het printen zijn we met een andere tuktuk naar het ziekenhuis gebracht, waar we de kopieën van de paspoorten moesten afleveren bij de receptie. In het ziekenhuis werkt Dokter Alibhoy, deze dokter is gespecialiseerd in blanke mensen. Helaas konden we de dokter zelf niet zien, omdat hij het erg druk had met zijn spreekuur. Het ziekenhuis zag er erg luxe uit voor Kenia. Hierna heeft Sammy ons opgehaald en ons afgezet op de masai markt. Er stonden een aantal kraampjes met allemaal souvenirtjes. Alle mensen kwamen uit de kraampjes om je naar binnen te halen om te kijken. Wat staan daar leuke dingetjes in!
Na sammy weer gebeld te hebben heeft hij ons afgezet bij de fruit markt. Hier hebben we lekker vers fruit gehaald voor onze fruitsalade vanmiddag. Ananas, watermeloen, mango. Lekker  En wat groentes voor vanavond.
De fruitsalade was erg lekker! Wat smaakt het fruit hier fantastisch! Na een half uurtje te hebben gerust ben ik samen met Dominique terug gegaan naar een winkelcentrum om het internet op mijn mobiel goed te laten instellen en wat wasmiddel halen. De rij was super lang, maar wij werden direct geholpen door iemand in de winkel. Dit was erg fijn. Ik hoop dat we snel kunnen beginnen met stage, want ik ben erg benieuwd hoe ik het zal ervaren. Maar vooral heb ik er erg veel zin in!

xxx