hakunu matata

Jambo iedereen!

Vandaag zijn we alweer 3 weken hier in Kenia, het lijkt allemaal al zo normaal.

Zaterdag en zondag waren erg rustige dagen. Zaterdag hebben we lekker gezwommen in het zwembad en 's middags een ijskoffie gedronken. 's avonds werd er voor ons gekookt door Francis. Lekkere raps met knakworstjes, sla, tomaat, komkommer. Omdat Max morgen jarig is, gingen wij stappen. Helaas was ik weer vroeg thuis, omdat ik me toch nog steeds niet lekker voelde.
De volgende morgen werd ik vroeg wakker door iris, die dacht dat de wekker al afging en was zich al aan het aankleden. Maar toen kwamen we erachter dat de wekker pas over een uur gaat, dus weer snel terug in bed gekropen. Om 10:00uur zijn we naar de markt gegaan, wat is die groot zeg! En alles zo dicht op elkaar! Fruit, groentes, kruiden, schoenen en heel veel kleren. Na een rondje te hebben gelopen, tussen de smalle padjes, zijn we naar het Kisumu hotel gegaan voor een verfrissende duik. Geen harde ondergrond, maar een zacht ligbedje. Rond 4 uur kwam Bart langs, en zijn me met z'n alle in zijn busje naar Dunga Hill Camp gegaan voor Saar's verjaardag. Iedereen had wat eten meegebracht, voornamelijk fruit. Maar wat was het uitzicht mooi daar zeg! Helaas waren er veel wolken waardoor de zonsondergang niet goed te zien was. Binnenkort maar snel een keertje terug om die te bekijken. Thuis aten we pannenkoeken voor Max's verjaardag, hij was erg vrolijk en vertelde grappige verhalen.. uh ja, sometimes you must te pie.. Hiermee sluiten we weer een gezellige week en weekend af.

Maandag ben ik begonnen op de poli (out patiënts). Na me voorgesteld te hebben aan alle nurses. Heb ik iedere morgen op een bankje moeten zitten, luisteren naar de preek die men gaf. Over de cijfers van het aantal patiënten die vorige week zijn geweest, over god, over de kerk, casussen die werden besproken, kamers die werden verdeeld en vooral het gezang en gedans.. i'm so happy today, so happy today ! 3x klappen in je handen en dan 2 x stampen op de grond.
Maandag stond ik op kamer 20, daar komen vrouwen Daar kwamen zwangere vrouwen op controle. Na de boekjes, die half uit elkaar valt, te hebben gescreend mochten de vrouwen op het bankje gaan liggen. Het hoofdje kon je voelen aan de onderkant van de buik, vanaf de navel is het 22weken, elke vinger boven de navel is 2 weken erbij. Je kon echt goed voelen hoeveel weken de patiënt was. Na de middag waren er geen patiënten meer dus werd ik naar kamer 4 gebracht. Daar heb ik een tijdje gepraat met een jongen over zijn facebook accounts. Hij had er 3!! Zodat hij stiekem andere mannen kon bekijken op facebook onder zijn fake account. Ik ben de patiënt gevolgd naar kamer 5 voor de hiv test van de baby. Die papiertjes worden gewoon gedroogd aan de openlucht, en tegen sluitingstijd werden ze naar het lab gebracht. De uitslag duurt een maand!! Echt lang.
Na boodschappen te hebben gedaan bij de supermarkt en fruitmarkt hebben we nog een potje shithead gespeeld. S avonds heb ik lekker hollands gekookt, gebakken aardappeltjes met verse groentes van de markt.

Dinsdag begon ik op kamer 1. Ik heb samen met de rest van de leerlingen injecties klaar gemaakt. Daarna werd ik meegenomen naar de kraamafdeling, om pasgeboren baby’s te injecteren. In de eerste en tweede kamer heb ik alle moeders een vitamine pil gegeven en de baby’s 2 druppels vitamine. De andere leerlingen gaven de baby’s een injectie net onder de huid, waar ze erg van moesten huilen. We hadden niet genoeg spuiten meegenomen dus moesten we terug naar de poli. Eenmaal terug op de kraamafdeling mocht ik zelf een spuit zetten, en de administratie bijhouden (turven hoeveel patiënten er zijn). Op kamer 1 waren ze ook al bezig om baby’s te injecteren, na een paar keer mee te hebben gekeken mocht ik het ook proberen. Na alle patiënten weg waren, ben ik naar iris en nicky geweest in Obama’s kinderziekenhuis. Iris was nog ‘druk’ bezig met kindjes wegen en meten, dus ben ik doorgelopen naar nicky. Daar waren ze net bloed aan het prikken bij een kindje, dus werd er gelijk een buisje in mijn handen geduwd dat ik hem zo moest wisselen. Het bloedprikken was heel anders dan in Nederland, ze prikken een infuus en laten daar het bloed uitlopen.
Na de lunch was er een bespreking voor gediplomeerde, het leek net school… er werd een casus besproken. Wat me wel erg opvalt is dat niemand antwoord geeft als er iets gevraagd wordt, ze geven pas antwoord als ze aangewezen worden. Na de bespreking kwamen de studenten naar me toe om te vragen wat er besproken werd. Verder was er niets meer te doen vandaag… tot er een patiënt binnenkwam met een lage bloeddruk, en bronchitis. Ze moest door naar de spoed, voor een patiënten nummer. Eenmaal daar, wat erg lang duurde omdat we een kapotte rolstoel bij ons hadden, wilde ze het nummer niet geven omdat het dossier niet volledig was. Met een snel (nederlands) tempo terug naar de poli om het dossier in orde te maken, wat blijkt… de handtekening staat 1 hokje verkeerd. Na veel ergernis terug naar de spoed voor het nummer. De vrouw moest door naar de vrouwenafdeling 3, daar hebben ze nog geprobeerd een infuusje te prikken, maar hoe ze dat hier doen.. aiaiai, heb echt medelijden gehad met die vrouw. De naald stak er aan de bovenkant er weer bijna uit, dus aan de verpleegkundige gevraagd of ik het mocht proberen.
Na het werk hebben we lekker rustig aan gedaan, vanavond werd er voor ons gekookt door michelle en dominique. ‘een verrassing’, pasta met zelfgemaakte saus.

Woensdag zijn we weer begonnen met een casus, en gezang ‘i am so happy today, so happy today’. De studenten werden bedankt dat ze gisteren na de lunch terug zijn gekomen, wat hier blijkbaar heel gewoon is om niet op te komen dagen na de lunch. Tot half 11 heb ik gewacht in kamer 16 op de arts om eindelijk te kunnen beginnen. Kamer 16 is eigenlijk een soort operatiekamer voor dagbehandelingen, vandaag waren het voornamelijk gynaecologie. Voordat ik de kamer in mocht moest ik mijn schoenen uitdoen, en witte klompjes aan doen of slippers, ook kreeg ik een blauw plastic schort met lange mouwen ter bescherming. Nou bescherming, het was vooral erg warm daarin. In de ochtend waren en 3 patiënten, waarvan 1 niet geholpen werd (omdat het leek alsof zij net besneden was), de andere 2 patiënten hadden controle van baarmoederhalskanker. Beide patiënten hadden een erge variant ervan, dat kon je goed zien. Na de lunch heb ik erg veel patiënten gehad, ook moest ik helpen assisteren omdat de andere studenten niet terug zijn gekomen. Ik moest met een soort van plantenspuit in de eendenbek sprayen en wattenstokjes aangeven voor een monster. Ook heb ik gezien hoe ze baarmoederhalskanker weg halen, zonder verdoving! Ik heb eventjes naar het hoofd van de patiënt gekeken, maar dat was te erg om te zien. Dus me naar gericht op de operatie.
Na stage zijn we om boodschappen geweest en weer naar de fruitmarkt om verse groentes en fruit te halen voor het avondeten. Nicky ging haar raps maken, de raps waren alleen een beetje erg hard maar smaakte nog best goed. Ik had de aardappelsalade van oma gemaakt, die er goed bij smaakte. Nadat michelle en dominique weg waren hebben we nog een potje gekaart.

Dag 21: (donderdag 22 mei 2014)
De laatste casus, voor mij, werd vanochtend weer besproken tijdens de meeting. Ook werden de verwachtingen van de studenten voor vandaag besproken en de kamers verdeeld. Ik stond vandaag op kamer 4 en 5. Op kamer 4 meten ze de bloeddruk, pols, temperatuur, gewicht en armdikte van de moeder. In kamer 5 krijgen de baby’s medicijnen mee voor de hiv, ze zijn nog negatief maar omdat de moeder borstvoeding geeft bestaat er een kans dat ze het alsnog krijgen. Ze hadden het vanmorgen erg druk, ze zaten allemaal achter de computer op facebook. Wat me wel opvalt is dat ze op iedere update reageren, en dat ze allemaal bekende politieke personen volgen. Verder chatten ze continu. Hier had ik vandaag geen zin in, en zag dat er een enorme rij stond voor kamer 1. Dus besloten om daar eventjes langs te gaan, daar mocht ik gelijk een aantal baby’s injecteren. Mijn laatste patiënt was zo’n schattig kindje dat ik haar ben gaan volgen, dus op naar kamer 2. Daar kregen de vader en moeder een hiv test, kamer 3 kregen de ouders uitleg omtrent de borstvoeding en omstandigheden van de baby. Uiteindelijk kwam het kindje in kamer 4, die was dicht, dus ik liep naar kamer 5. Daar kreeg ik gelijk een grote stapel met dossiers voor me, of ik de moeders wou controleren want de andere leerlingen waren daar ook weg gegaan. Gelukkig kreeg ik om half 12 hulp van Frank, zo hard heb ik hier tot nu toe nog niet gewerkt. We zaten met 4e in 1 kamer, waar telkens 4 patiënten bijkwamen.
Ik was blij dat de stapel om half 1 weg was, en dat ik kon gaan lunchen.
Na de lunch waren de meeste kamers dicht, er waren geen patiënten meer. Na een rondje te hebben gedaan, vroegen de zusters of ik even bij hun kwam zitten in hun hokje. Daar zaten ze allemaal aan mijn haar en vroegen ze om foto’s van mijn familie en Richard. Nou, ze vinden jullie allemaal erg knap! Dus die ken je in je zak steken. En ze willen allemaal een keer naar Nederland komen om me te bezoeken. Na ze gedag te hebben gezegd ben ik de hoofdzuster op gaan zoeken om te vragen of ik weg mocht gaan, aangezien er geen werk meer te doen was. Net voordat ik weg wou gaan riepen de studenten mij dat er een bespreking was voor ze.. en dat ik nog moest tekenen in het boek op welke kamer ik vandaag heb gestaan. Halverwege de bijeenkomst ben ik naar iris en nicky gegaan om ze op te halen.
De zon is alweer beetje aan het wegtrekken, dus nog eventjes in het zwembad baantjes getrokken. Vanavond gaan we lekker uiteten met z’n 3e, om het weekend te vieren!

Kwaheri!

Lauri