Klimmen als apen

Hee!

Maandag stond ik weer in het ziekenhuis, ik heb vandaag bij de intake gestaan. Ik mocht patiënten vragen stellen voordat ze naar de dokter gingen. Ook heb ik bij de dokter eventjes binnen gestaan om te kijken wat ze er deden, maar meestal kwamen ze alleen voor medicijnen die op waren. Daarna ben ik bij de sister geweest, ik heb een goed gesprek gehad over het ziekenhuis, en over de sponsoring die we willen geven.
Dinsdag was ik alvast begonnen met wassen, halverwege kwamen ze mij helpen om de kindjes af te drogen en bedden te verschonen. Tijdens de flesjes kwam sister mary esther ook helpen. Om 10uur werd ik gebeld door het ziekenhuis dat er een bevalling was, rond 11uur. Dus tegen die tijd ben ik naar het ziekenhuis gegaan, daar heb ik op de afdeling nog eventjes geholpen met de infuusjes en om kwart voor 12 kwam de baby, een meisje van 8 pond. Hier in Rangala zijn er niet veel bevallingen, 15 per maand ongeveer. Dus we hebben geluk gehad dat we er nog 1 konden zien. Het staat hier wel onhandig, het bed staat tegen de muur waardoor we op een kluitje staan naast het bed. Na de bevalling heb ik het kindje schoongeveegd en gewogen, ze lieten dit allemaal toe want ze waren te druk bezig met de moeder. In nederland zou je echt niet zoveel vertrouwen krijgen, en hier kijken ze niet naar je om wat je doet. Ze vertrouwen je. Na de bevalling ben ik terug naar het babyhome geweest om de sleutel af te geven. Daarna ben ik chapati voor ons wisten maken, heerlijk.
Woensdag was het op de kinderafdeling erg gezellig, na alle kindjes een high five te hebben gegeven bleven ze kleintjes mij volgen. Ze hebben wel erg veel vertrouwen in me, want na de bedden op maken, mocht ik de kinderpoli alvast opstarten. Ik heb 3 keer meegekeken en mag het nu al alleen doen, prima. Er zaten 5 vrouwen te wachten met hun baby’s, na ze geregistreerd te hebben, heb ik ze gewogen. Ik dacht netjes te wachten op de arts, maar die kwam een kwartier later vertellen dat hij nog eventjes bezig was en dat ik verder kon gaan. De moeders moesten na de injectie naar de ruimte hiernaast om te betalen, omdat ik niet wist hoeveel. Nou prima, lekker op mijn eigen gemakje heb ik de injecties klaar gemaakt en gegeven aan de kindjes. Na alles in orde te hebben gemaakt gingen zij ervandoor. Een half uur later kwam de arts eindelijk, hij stond er van te kijken dat ik al zoveel patiënten had gehad.. uhu 5.. De rest van het uur kwamen nog 3 patiënten, deze heb ik ook geholpen terwijl hij het financiële deel deed.
Na de lunch zijn nicky en ik naar Ugunga geweest om boodschappen te halen. Daarna zijn we naar het babyhome gegaan om te praten met de sister, maar zij was er niet. We wouden al zo lang met de kleinste baby’tjes naar buiten, maar dat kon telkens niet omdat het te koud was.. uh de mussen vallen van het dak. Nu zat Mildret buiten met een kleintje, dat willen wij ook! Terwijl alle baby’tjes 10 minuten buiten lagen heb ik de nageltjes geknipt, want die waren zo lang en scherp dat ik telkens krassen op m’n armen had staan. Na heerlijk eventjes gespeeld te hebben, moesten de alle kleinste hun flesje hebben. Cindy wou niet drinken, want ze had het te druk om hele verhalen tegen me te vertellen. Zij is altijd zo vrolijk! Daar wordt je gewoon super blij van. Uiteindelijk moesten de baby’s van de admission room ook naar binnen om verschoond te worden en hun flesjes stonden klaar. Nicky en ik hebben beide nog 1’tje de fles gegeven, maar daarna moesten we er snel vandoor. Ik ga namelijk een kip slachten! Maar helaas ging dat niet door, en het ging ook nog eens kei hard regenen. Terwijl nicky en ik schuilde bij de motors ging iris toch terug naar het huisje. Maar met alle geluk reed er een auto voorbij die ons bij het babyhome afzette, het was de baas van de girlsschool.
Donderdag heb ik weer heerlijk baby’s gewassen. De tijd vloog voorbij, in de pauze kregen we bezoek van mildred. Ik zou een foto van haar maken en mailen naar iemand. Maar het moest allemaal stiekem want ze mocht hier eigenlijk niet zijn van de sister. Na een super grappige fotoshoot waren ze buiten naar Milderd aan het zoeken, zij wist niet hoe snel ze zich om moest kleden en naar buiten moest glippen. Wij zijn toen ook naar de sister gegaan voor ons contract, . Mmaar wie zat daar op haar kantoor, mildred. Dus wij schoten al in de lach, vooral toen ze opstond en de rits van haar rok nog open stond. Ik heb hierna nog een aantal flesjes gegeven en ben toen ook naar huis gegaan om m’n spullen te pakken voor het weekend.
Vrijdag vertrokken we vroeg richting Kisumu, want we hadden veel dingen op de planning staan die we moesten halen. We hebben foto’s aflaten drukken, spullen gehaald voor het ziekenhuis en babyhome. Stof gehaald voor iris haar stage, en voor mezelf. Daarna was iris wisten pinnen en werd ik aangekleed als een keniaanse vrouw, een super mooie gele rok. Deze ga ik ook laten maken van de stof die ik heb gekocht. Mooi voor carnaval haha. Uiteindelijk hebben we nog boodschappen gedaan en s avonds zijn we uiteten geweest bij de green garden. We moesten 1,5 uur wachten voordat ons eten er was, maar het was het waard. Alleen het eten was erg koud. Toen de ober vroeg of alles goed was zei ik dat het eten koud was. Hij zei oke, but enjoy you’re meal. Stomme vent. Toen we klaar waren en hij de borden op ging halen vroeg hij wat we van het eten vonden, good. Maar daar maakte hij alweer van, yeah, it’s very good. Nadat we met de taxi naar huis gingen, lagen we lekker vroeg op bed. Morgen word een zware dag.
Zaterdag waren we vroeg uit de veren, want het was vandaag eindelijk zo ver. We gaan de monkey rock beklimmen, , en wat heb ik er al spijt van. Pfff.. Ik weet dat dit niet mijn hobby is. Na een half uur in de tuktuk kwamen aan bij een boerderij, daar liepen langs het maisveld richting de berg. Paden waren er niet, we liepen over stenen en zand. Het gras was een beetje opzij geduwd omdat er wel eens koeien langs lopen, maar wat was het eerste stuk zwaar. Na regelmatig een pauze in te lossen waren we eindelijk uit het gras gedeelte. Nu kwamen er meer stenen en moest je echt klimmen, sommige stukken waren echt steil en je gleed regelmatig weg. Uiteindelijk kwamen we aan bij een rivier, eindelijk! Na onze schoenen uitgetrokken te hebben zijn we heerlijk pootje wisten baden. Ik ben met iris nog een stukje in de rivier wisten lopen (en glijden, want het was zo glad dat ik op m’n kont was gegleden. Na heerlijk afgekoeld te zijn, gingen we weer verder. Nu kwam het zwaarste stuk. Maar na 4 uur stonden we eindelijk boven op de monkey rock van het uitzicht te genieten. Super mooi de omgeving. Na eerst geluncht te hebben was het tijd voor een foto shoot. Stik beeldige foto’s. Na een uur gerust te hebben was het weer tijd om naar beneden te gaan. Ik weet niet wat erger is, maar mijn benen waren zo aan het trillen dat je ze gewoon liet vallen, waardoor je vaak uitgleed of door je enkel ging. Maar het ging wel sneller, gelukkig. Om 5 uur waren we eindelijk beneden en konden we wachten op de tuktuk om weer naar huis te gaan. Eerste behoefte, water. 3 blaren open gelopen, maar die voelde ik niet eens. Maar ondanks alles, het was het waard. Maar m’n hobby wordt het niet. Na thuis het water weer aangevuld te hebben, heb ik heerlijk gedoucht. Al dat zand en zweet van me af gespoeld. Allebei m’n armen zitten vol met krassen.
S avonds ben ik met iris uiteten geweest bij bootleggers, heerlijk pizza. Daarna kwam de taxi ons ophalen en ben ik naar huis gegaan om te gaan slapen. Want ik was helemaal gesloopt.
En vandaag heb ik heerlijk uitgeslapen, straks gaan we nog een paar foto’s af laten drukken en boodschappen doen. De laatste week van dit avontuur gaat nu echt in, bahbah. Het afscheid nemen komt nu wel erg dicht bij, en ik wil nog niet naar huis. Om 2/3 uur gaan we weer terug naar Rangala, daar ga ik nog een rok van de stof laten maken. Ik ben benieuwd!

Ik zie jullie allemaal over 10 daagjes weer!
Xxx Lauri