Happy Birthday!

Hallo allemaal!!
Er is weer een week voorbij gevlogen! En het gaat nog steeds erg goed met me, ik heb het zo naar m’n zin.
Zondag zijn we weer terug naar Rangala gegaan, maar daarvoor hadden we nog een groepsmeeting waarin we onze 3 +punten en – punten moesten benoemen die we tot nu toe hadden meegemaakt.
Mijn – punten waren:
1: Handje eruit bij de bevalling, ik vond het niet echt schokkend om het te zien, maar ik vond het heel erg voor de moeder. Zij moest haar benen bij elkaar doen, terwijl ze het handje voelde. En dan nog te bedenken dat ze weet dat het kindje niet leeft.. brr…
2: Overleden kindje ingewikkeld in een doek, ze wouden op de labour een overleden kindje van 24weken naast de levende kindjes leggen. Dat vond ik niet kunnen, dus heb ik het overleden kindje aangepakt. Het kindje zag er volmaakt uit, alsof ze sliep. Ik heb haar maar in een doek gewikkeld, zodat de nieuwsgierigere moeders het niet zouden zien.
3: Kindje lang beademd, en zeker op dat moment waarop de artsen en zusters weg gingen en nicky en ik alleen waren. Dat was toch best een spannend moment. Je wilt zo graag helpen, maar je staat machteloos. Zeker omdat je de taal niet spreekt en niet weet wat normaal hier is. Na de hele middag het kindje beademd te hebben, hebben wij het kindje overgedragen aan de leerlingen die er s avonds stonden. T was niet zo fijn gevoel, want je weet niet wat zij er mee gaan doen. 1 ding wat ik zeker wist is dat het kindje de volgende morgen niet ging halen. Maar dat wij hebben geholpen en dat het kindje niet overleden is tijdens onze dienst was voor mij genoeg om me erbij neer te leggen.
Als ik het zo terug lees kan het inderdaad best heftig zijn voor sommige mensen, vooral als je dit alleen leest en niet weet hoe het hier is. Er is zo’n groot verschil tussen Nederland en Kenia. Ik heb gelukkig niets mee naar huis genomen. Wel ben ik blij dat ik alles goed kan bespreken met Iris en Nicky, we nemen elke dag eventjes door wat je hebt meegemaakt, dat scheelt ook wel een hoop. Verder denk ik dat ik het veel zwaarder had verwacht, waardoor ik dit makkelijker van me af kan zetten. Ook scheelt het dat je je niet zo hecht aan de patiënten, en dat je ze niet hoeft te wassen waardoor het contact minder is.
Maar nu mijn plus punten:
1: Bevalling gedaan, hier kan ik nog steeds van genieten! Het was zo’n super ervaring! Deze ga ik zeker nooit meer vergeten. En het kindje was zo mooi.
2: Safari, dat was ook echt vet! Zo dichtbij de wilde dieren en het zoeken ervan. Ook vond ik het alleen al super om in de auto te staan er te genieten van het uitzicht.. whow!!
3: Keizersnede kindje opgevangen, toen ik hoorde dat ik mee mocht was ik al dol enthousiast. Het improviseren van de pakken en schoenen van de schoonmaker was echt leuk. Maar toen ik uiteindelijk binnen was en de patiënt onder narcose was moest ik achteraan staan.. ej dat wil ik niet.. na het gevraagd te hebben moest ik me steriel aan gaan kleden. Dat was toch best spannend. Met m’n neus er recht boven stond ik te kijken hoe artsen hier te werk gaan. En toen het kindje eruit werd gehaald en in mijn armen werd gelegd stond de tijd eventjes stil.. Tot schrik haalde ze geen adem dus heb ik me versneld naar de andere tafel waar we het kindje onderste boven hielden en stimuleerde te ademen. Na een paar secondes schreeuwde ze alles bij elkaar.. heerlijk geluid, pasgeboren baby’tjes. Na haar schoongemaakt te hebben mocht ik haar meenemen naar de afdeling. Stik trots 
Hierna was het echt de hoogste tijd om naar Rangala te gaan voor 2 weken nu. Na vroeg gegeten te hebben voor de voetbal, viel de stroom 5 minuten voor de wedstrijd uit… neee!! Buiten zag het echt stik donker en het onweerde. Met groot geluk sprong de stroom net voor de wedstrijd weer aan en konden we de spannende wedstrijd toch zien! In de rust heb ik snel nog een baby’tje de fles gegeven, zodat we de zuster toch nog geholpen hadden.


Maandag begon mijn dag in het ziekenhuis met een bespreking over malaria. Na alle patiënten besproken te hebben, ben ik medicijnen gaan halen in de apotheek. Hier heb ik medicijnen in zakjes gedaan. Terug op de afdeling kreeg ik 2 paar handschoenen in mn handen geduwd, ze moesten over elkaar aangetrokken worden. Nu was ik wel erg nieuwsgiering wat we gingen doen… maar dat viel tegen, bedden opmaken… ze stonden er wel van te kijken dat ik wist hoe het moest. Helaas. Op de poli waren 6 zusters van het babyhome, de baby’s mocht ik alle baby’s 2 injecties geven. Echt blij waren de baby’s niet met me, maar gelukkig onthouden zij dat niet en lachen ze daarna weer. Terug op de afdeling heb ik na de orale medicijnen iv’tjes klaar gemaakt en gegeven. Na de lunch waren de zusters nog steeds aanwezig, zij waren nog niet wisten lunchen. Ze hadden gewacht omdat er een patiënt een infuus nodig had. Ze hebben al een bijnaam voor mij, line expert. Dus mocht ik het infuusje prikken en daarna gingen zij eten. Op de afdeling zelf was nu niets meer te doen, dus was ik naar poli gegaan. Daar was ook niets meer te doen, dus smiddags heb ik de tijd volgemaakt met kletsen.
Dinsdag…. Waarom moeten mensen hier altijd om half 7 water halen? Ik moet al zo nodig plassen en nu moet ik toch eerder dan mn wekker uit bed. Vandaag sta ik weer in het babyhome. Lekker baby’tjes wassen, eerst de half jaar oude baby’tjes en daarna de aller kleinste.. zulke schatjes. Na het wassen kregen ze eten, Cindy in de isolation room bleef maar huilen, ze wou niet eten en niet slapen. Ik heb haar meegenomen naar buiten en ben daar gaan zitten. Ze heeft me lang aangekeken maar uiteindelijk viel ze in slaap. Maar telkens wanneer ik omhoog ging begon ze weer met huilen. Na de koffie pauze huilde ze nog steeds, dus heb ik nog lekker gekroeld met haar. Ook ben ik met haar naar het ziekenhuis geweest, zij kreeg voor tegen polio 2 druppels. Daarna is het me eindelijk gelukt om haar iets te laten drinken. Ook de rest van de baby’s in de isolation room heb ik hun flesjes gegeven. Na de 2urige pauze waren de zusters nog niet terug, terwijl de baby’s in de isolation room allemaal huilde. Na de flesjes klaar gemaakt te hebben en ze gegeven te hebben vroegen ze of ik even wou helpen met was op vouwen. Nou liever niet.. maarja, ik had het al snel bekeken want aangezien ik al een grote stapel had gevouwen, had zij nog maar 5 dingen gevouwen. Thuis douchen we nog steeds met een koude douche, hij is nog steeds niet gemaakt. Lekker verfrissend!
Woensdag is er in het ziekenhuis de dag dat baby’s geïnjecteerd moeten worden. Na alles klaar gezet te hebben, zat 1 moeder al te wachten. Ze was expres al vroeg gekomen, 8uur, zodat ze daarna nog kon gaan werken. De dokter had gezegd dat ze hier altijd pas rond 10uur welkom zijn, zodat ze eerst de patiënten op de afdelingen kunnen voorzien van hun medicijnen. De moeder was 2 maanden geleden voor t laatst ongesteld geweest, ze kreeg een boekje voor het baby’tje waar we alle gegeven in deden schrijven. Zij sprak goed engels, want ze was een docent op school. Dat was erg handig want nu kon ik het ook verstaan wat ze allemaal zeiden. Ze had afgelopen 2 dagen wel donkere urine en pijn, dus werd ze doorgestuurd naar het lab voor onderzoek. Ondertussen waren er 3 moeders binnen met hun kindjes, nadat ik ze gewogen had, hebben we hun boekje gecontroleerd. 1 kwam alleen op controle voor het gewicht van het kindje. De andere 2 hadden ook injecties nodig. De dokter maakte de injecties klaar en ik heb ze toegediend. Ook kregen de baby’s 2 druppels roze vloeistof tegen polio. Toen hun weer naar huis gingen kwam de zwangere vrouw terug, ze had een blaasontsteking en kreeg antibiotica hiervoor mee. Verder heb ik een aantal tips meegegeven, waar ze best dankbaar voor was. Als laatste heb ik gevoeld hoeveel weken het kindje was, maar het was niet ouder dan 16 weken. Na was gekletst te hebben ben ik alvast maar pauze gaan houden, want er waren toch geen patiënten.
Of ik iets na de lunch nog iets gedaan heb… uhm nee niet veel. Eerst ben ik naar Sister Mary Esther geweest om te zeggen dat we nog steeds geen warm water hebben, en dat we waarschijnlijk dit weekend terug gaan naar Kisumu omdat de man van Millecent is overleden. Daar schrok ze van want dat had ze nog niet gehoord. Daarna ben ik naar het ziekenhuisje gegaan, op de afdeling was niemand dus ben ik naar de poli gelopen. In 1 van de hokjes zat de arts waar ik vanochtend mee samen heb gewerkt. Hij was bezig om recept voor te schrijven voor een patiënt die naar huis gaat. Ik heb het infuusje bij het kindje verwijderd en meegeluisterd met het gesprek. Verder heb ik alleen maar zitten praten met de arts.
Donderdag heb ik alle kindjes weer lekker in bad gedaan en ingesmeerd met vaseline. . Er was een kindje ziek, normaal lag hij niet in de admission room maar omdat hij aan het infuus zat lag hij hier voor de rust. Ze was 1 jaar, maar had flinke koorts vanmorgen. Daarna mocht ik naar het ziekenhuis met een ander kindje, we waren dinsdag haar vergeten mee te nemen, dus ging ze vandaag om haar injecties. Dus gezellig op bezoek bij nicky, die vandaag zuster aan het spelen was. Na de injecties was het tijd voor nog meer flesjes. De zuster had ze dit keer in bed gegeven, zodat ze liggend gingen drinken. Dit kon alleen maar fout gaan natuurlijk. Alle kindjes hadden overgegeven, dus kon ik ze opnieuw verschonen terwijl zij de bedjes verschoonde. Nu ruik ik lekker naar babymelk, heerlijk. Na de lunch sliepen de baby’s nog. Het zieke kindje, valentijn (want ze was geboren op 14 februari) had een nieuw infuusje gekregen in de tussentijd. Dit keer in haar arm, maar als ze die boog deed ie het niet meer. Na een uur naast haar te hebben gezeten en haar armpje recht te houden, zodat de liter vocht erin zat heb ik haar een flesje gegeven. Ze had de hele dag nog niets gegeten, want alles kwam er telkens weer uit. Dit keer hield ze het netjes binnen. Ze had nog steeds koorts, wat ik niet gek vond omdat ze onder 3 dekens lag. Ik heb haar aangekleed en haar meegenomen naar buiten, voor wat frissen lucht. Terug in bedje bleef ze huilen . Toen ik haar oppakte was ze stil, en zei ze iets in het Swahilli’s. De zuster moest lachen, ze noemde mij mama. Nadat ze de broodkruimels in m’n haar had gesmeerd heb ik haar terug gelegd en meegeholpen om de melk met bloem en heel veel suiker te geven. Zo smerig, maar de zusters drinken ook altijd een beker hiervan. De kindjes vinden het in ieder geval lekker. Om 5 uur zat het er alweer op, weer een week voorbij.
Vrijdag vertrokken we om 7 uur richting kisumu. Om 9 uur kwamen we aan en hebben we onze spullen neer gezet. Daarna konden we gelijk door met de tuktuk naar het ziekenhuis waar we millecent een knuffel hebben gegeven. S avonds zijn we uiteten geweest bij Tammies, de kip smaakte weer heerlijk vandaag! Na een warme douche, heerlijk, zijn we gaan slapen.
Zaterdag hebben we heerlijk uitgeslapen. Daarna zijn we door gegaan naar Java om een heerlijke milkshake en chocolade croissant te halen, daarna zijn we gelijk door gegaan naar het kisumu hotel om lekker te bakken. Dit keer zijn we uitgelachen om de manier hoe wij zwemmen… zo stil dat het water bijna niet beweegt. Na de zwemspullen s middags thuis afgezet te hebben zijn we boodschappen gaan doen. Eenmaal thuis zijn we snel in de douche gesprongen en daarna uiteten gegaan. Heerlijk ! een pizza met gouda kaas hmmm… Op tijd zijn we naar de roof top gegaan zodat we goede plekken hadden voor de voetbal. Het zat weer lekker bom vol! De sfeer was weer geweldig.. maar wat een zenuwslopende wedstrijd! Maar mn verjaardag kan niet beter beginnen!
Zondag heb ik om 9 uur geprobeerd te skypen met opa en oma, maar de verbinding werkte niet echt mee helaas. Mama belde mij, de rest lag nog op bed dus skype zat er niet in. Rich heb ik nog wel eventjes goed gesproken  zo fijn om iedereen weer eventjes te zien. Om half 11 kwamen mies en do binnen gestormd dat we nu al weg moesten, want om half 12 reed de bus niet. Dus moesten we die van 11 uur hebben. Na snel alle spullen gepakt te hebben zijn we vertrokken. Na weer een hobbelige, lange rit zijn we in Rangala weer aangekomen. Na mn kleren gewassen te hebben, vloer geveegd en gedweild te hebben ben ik begonnen aan de cakejes. Met een lekker ouderwetse klopper. Ik ben samen met nicky naar het babyhome geweest om de cakejes te geven, daar begonnen de zusters met de groep studenten, die vandaag langs waren gekomen om de kindjes eten te geven, gaan zingen. Het klonk zo leuk! Ohja, voordat ik het vergeet… bedankt voor de kaartjes! Mn muur is mooi versierd.


xxx Lauri