Live Life Love <3

Hello!!

Het eerste weekje Rangala zit erop.. weer een nieuwe ervaring begonnen!
Zondag ging om half 10 ging de wekker, Iris en ik hadden afgesproken om samen de laatste boodschappen te halen voor Rangala, Mark ging gezellig met ons mee. Sammy stuurde een andere tuktuk om ons op te halen omdat hij nog steeds in de kerk zat. Eenmaal in de supermarkt hebben we nog wat vlees, brood en yoghurt ingeslagen voor de komende week. Na het afrekenen hadden we Mike gebeld omdat Sammy nog steeds in de kerk zat. Hij zou er over 5 á 10 minuten zijn… maak daar maar nooit van… hij is niet komen opdagen. Lekker dan. Dus een tuktuk bij de supermarkt gepakt die ons naar huis bracht. Thuis hebben we onze koffers verder ingepakt en hebben we nog een toast op. Om half 1 was het tijd om richting de acacia te gaan. Sammy bracht ons.. en wie had het verwacht dat er in een tuktuk 3 koffers konden plus 4 mensen en de bestuurder. We hebben een tussenstop gemaakt bij het slipper kraampje, aangezien onze slippers nog steeds niet klaar waren…. En nog steeds niet.. de volgende keer betalen we die vent achteraf ipv vooraf… want dat werkt ie wel sneller. Aangekomen bij de acacia heeft Dominique tickets gekocht voor ons. Voor diegene die niet weten wat een acacia is, dat is een bus. Een normale comfortabele bus. Voor 200shilling bracht hij ons naar Rangala, de reis duurde wel erg lang.. 2 uur. En de man die naast mij zat stonk ook nog eens, waardoor de reis nog langer duurde voor m’n gevoel. Maar na die 2 uur rijden kwamen we aan in Rangala waar mensen stonden te wachten op een motor.. voor 100shilling (1 euro) brachten zij onze koffers naar het babyhome. Wij zijn lopend gegaan. Aangekomen bij het babyhome kregen wij de sleutels van onze kamers. Eindelijk een eigen kamer met een eigen wc en douche, lekker! Na de koffers op de kamer gegooid te hebben, zijn we gelijk begonnen aan de voorjaarsschoonmaak…. Wat was het huisje vies zeg. Je zou zeggen dat er een half jaar geen mensen in hebben gezeten, terwijl de andere groep net een week weg is hier. Het wordt zo snel vies hier. Na flink wat gesopt en geschrobt is alles weer schoon… voor eventjes. Daarna heb ik mijn koffers uitgepakt en m’n kamertje ingericht. Alles weer lekker uitpakken, wat is dat heerlijk zeg.. Om 7 uur aten we een broodje hamburger met tomaten salade, lekker makkelijk. Na een verfrissende douche, want heb hier geen warm water met douchen, heb ik alle formulieren ingevuld voor school. De stage uren die we maken en het overeenkomst klaar gemaakt voor het babyhome morgen. Nu alles zover is heb ik er wel zin in.. laat die nieuwe uitdaging maar komen.. al die schattige kleine kindjes. 
Maandag begon om 8:15uur mijn eerste stage dag op het babyhome. Bij binnenkomst waren de zusters net aan het bidden, er was vannacht een baby’tje overleden, want ze waren te laat om haar naar het ziekenhuis te brengen. Daarna kreeg ik een rondleiding van de zuster mary esther. Ik mocht vandaag beginnen op de kamer van 1,5 jaar samen met Mildret. We gaven alle kindjes een flesje… lekker zeg, de luiers stik nat op schoot. Na het flesje was het tijd om ze te wassen. Ze heeft 1 kindje gewassen, terwijl ik het volgende kindje al aan het uitkleden was. Daarna heb ik de rest van de kindjes in bad gedaan en zij afgedroogd en in gesmeerd met vaseline. De tijd vloog, want het was ondertussen al weer tijd voor pauze. Ik ben naar huis gegaan om daar iets te drinken te nemen, en te kijken hoe het met nicky nu gaat. Na een half uurtje ben ik terug gegaan en was het tijd om de kindjes een fruithapje te geven. Ze kregen geplette banaan en avocado. Na eventjes buiten te hebben gespeeld met de kleintjes was het weer tijd om het middageten te geven en de fles. Ze kregen ugali met vis.. wat zag het er vies uit zeg..maar de kindjes vonden het heerlijk. Na de luiers (geknoopte doeken) te verschonen konden ze gaan slapen. Ik heb nu pauze van 1 tot 3, want dan pas worden de kindjes wakker.
Na de pauze waren de kindjes al wakker, na ze verschoond te hebben kregen ze een fruitpapje. Weer geplette banaan met avocado. De kindjes vinden het heerlijk om met eten te spelen, want heel mn shirt zat onder de avocado.. heerlijk. De kindjes worden niet schoongepoetst maar gelijk buiten (nou buiten, op de binnenplaats) worden ze op de grond gezet om te spelen. Na het bordje en lepeltjes af gewassen te hebben werd ik geroepen om te zingen. Oh ships.. hoe gaan al die kinderliedjes ook al weer.. het enigste liedje waar ik op dat moment op kon komen was de paddenstoel, maar dan alleen het refrein dus ik was zo klaar met zingen. De andere zuster begon daarna een aantal liedjes te zingen in het engels… ohja, das waar ook… dat liedje ken ik ook. Daarna werd ze geroepen om even te helpen, dus heb ik verder gezongen met de kindjes. Nu kwamen alle liedjes weer boven, gezellig! Toen ze terug kwam vroegen ze of ik een fles wou geven aan de kleinste baby.. leuk. Daarna was het alweer tijd om naar huis te gaan. De dag is echt super snel voorbij gevlogen.
Iris was ook al thuis om 5 uur.. dus hebben we de dag even doorgenomen met elkaar. We hebben het allebei erg naar ons zin gehad vandaag! In de groepsapp hoorde we dat ze in Rangala nog niet zo erg naar hun zin hadden, maar dat zal vast nog wel komen. Op gegeven moment hoorde ik mn naam roepen, ana stond buiten.. ze had te vertellen dat ze in het babyhome voetbal uitzenden en of wij geïnteresseerd zijn om mee te gaan kijken. Uh ja natuurlijk! We baalde al flink dat we hier geen internet hadden en geen tv waarop we voetbal konden kijken, we waren al de juiste radiofrequentie aan het zoeken. Om 6 uur maar begonnen met koken, zodat we om 7 uur precies konden gaan kijken. We zagen meer sneeuw dan de bal maar we konden de wedstrijd zien! En de doelpunten werden altijd mooi ingezoomd waardoor we die wel zagen. Na weer een mooie overwinning zijn we gelijk weer naar t huisje gegaan. Daar hebben we nog eventjes gepraat en zijn we vroeg naar bed gegaan.
Dinsdag ging ik met veel plezier naar het babyhome, toen we alle kamers afgingen vroeg een zuster of ik mee wou naar het ziekenhuisje met een aantal baby’s. Ja natuurlijk, heb ik dat ook gelijk gezien. Na de baby eten te hebben gegeven en de luier te hebben geschoond zijn we naar het ziekenhuisje gelopen. Ik moest in de wachtkamer blijven zitten omdat ik alleen naar het lab moest voor een bloedtest met het kindje, want zij zat al aan de antibiotica. De andere 2 baby’s die mee waren moesten wel langs de dokter. 1 kreeg medicijnen mee voor z’n lage weerstand en de andere moest een infuusje en die kreeg antibiotica mee en malariatabletten. Ze had 39,6 graden koorts, dus hopen dat het snel aanslaat. In het lab prikte ze met een naaldje in de hiel van het kindje, daarmee vulde ze een papiertje met bloed. De zuster die mee was wachtte op de resultaten, zodat ik alvast terug kon gaan om de baby’s eten te geven en te wassen. Na de kindjes eten te hebben gegeven heb ik er nog 3 in bad gedaan.. wat een schatjes, deze waren nog maar een maand oud. Alle moeders zijn overleden tijdens de bevalling, omdat ze niet naar de dokter zijn geweest en zichzelf daardoor hebben vergiftigd met hun eigen bloed. Zo zielig, de vaders konden niet fulltime voor de kindjes zorgen dus vandaar dat ze in het babyhome zijn. Bij 1 kindje is de moeder gehandicapt.. zij heeft zelf zorg nodig en kan niet voor haar eigen kind zorgen. Na de kindjes te hebben gebadderd was het pauze. Ik ben terug naar huis gegaan om daar een bakje thee te gaan drinken. De berg afwas van gisteren stond er nog, en aangezien ik alleen thuis was heb ik me daar maar bezig mee gehouden. Na een half uurtje ben ik terug gegaan, en kon ik gelijk helpen om de andere kindjes in bad te doen die naar het ziekenhuis waren. Dit keer heb ik ze zelf ook lekker ingesmeerd met uierzalf en aangekleed. Het kindje was echt lekker vrolijk, daar geniet je toch van! Hierna werd ik geroepen om het infuusje uit te rekenen en moest ik hem aansluiten. Terwijl ik in de kamer stond waren de baby’s in koor aan het huilen, etenstijd… na het eten geven moest ik ze gelijk verschonen, want dan plassen of poepen ze niet. Het kindje met het infuusje kreeg diarree, en tot mijn verbazing kwam de zuster terug met een pamper.. een echte pamper! Ze vertelde dat de kindjes die diarree alleen deze krijgen, zodat ze de lakens niet te vaak hoeven te wassen. Waarom ze die niet altijd gebruiken is heel simpel, te duur. Hier in de supermarkt heb je ook bijna alleen maar de echte pampers, en geen huismerk ofzo. Waardoor de prijs wel hoog blijft voor kenianen. Hier zijn ze wel goedkoper dan in Nederland.
Ik ben nog eventjes wisten kijken of ik kon helpen in de kamer waar ik gisteren stond, na een papfles te hebben gegeven werd ik geroepen in de andere kamer. Daar moesten alle baby’tjes van 1 jaar nog de fles krijgen. Terwijl de zuster ze deed verschonen heb ik ze een fles gegeven. Om kwart voor 1 werd ik geroepen door een andere zuster, zij zat buiten met het kindje met het infuusje. Ze bleef hoge koorts hebben, en nu kon ze wat frisse lucht pakken. Ze zei dat ik mocht gaan lunchen en of ik straks haar wou gaan helpen met het kindje. Ze maakte zich erge zorgen om het zieke meisje.
Na de lange lunch alleen, uit verveling de afwas maar gedaan haha, heb ik een aantal kindjes de fles gegeven. Eerst de allerkleinste en daarna de kindjes van 0,5 tot 1 jaar. Wat een scheetjes liggen daar.. zo vrolijk. Om 3 uur werden we allemaal bijeen geroepen buiten, ze opende een deur en daar lag een klein kistje. De zusters gingen binnen staan en ik heb buiten gestaan met de andere buren. Ze gingen een soort mis houden voor haar, na het bidden werd het kistje geopend en werd er met een mariaflesje met heiligwater of haar gestrooid. Daar lag het kindje, nog maar 3 maanden oud.. ze was aan de kant van de weg levend begraven gevonden met de placenta veelste vroeg geboren, ze was 3 maanden in een couveuse gehouden in het ziekenhuis en sinds een paar dagen overgeplaatst naar het babyhome. Het kistje werd weer gesloten en de zusters liepen in een rij naar een auto, ik volgende. Het kistje werd in de auto geschoven en de zusters namen ook plaats in de auto, ze vroegen of ik ook mee ging. In de auto werd erg leuk gezongen en geklapt, we redden een klein stukje naar de kerk. Achter de kerk parkeerde de auto, en stapte de zusters uit. Het kistje werd nu gedragen naar een beschutte plek achter de kerk. Daar hadden ze al een kuil gegraven voor haar, naast de andere kruisjes die er stonden. De pastoor had speciaal een uurtje vrij gemaakt voor de zusters. Na het zingen begon de pastoor uit de bijbel te lezen, wat ze zeiden kon ik niet verstaan. Daarna werd het kistje op de grond gelegd en moesten we allemaal een handje zand erop gooien. 2 mannen begonnen daarna met alles dicht te gooien, daar verdween het kistje onder het zand. Ik heb haar niet gekend maar ik had wel erg medelijden met de zusters.. ze zijn zo lief. De zuster begon nu met haar speech, ze vertelde over hoe het kindje gevonden was, en hoe goed ze in het babyhome voor haar gezorgd hebben, ze bedankte de pastoor dat hij tijd voor ons had gemaakt, ze wenste het baby’tje het allerbeste toe want ze ging nu naar de vader en ze bedankte mij, dat ik erbij was en voor de zusters was. Dat was zo lief.. en toen we terug liepen legde ze een hand op mijn schouder.. ze was echt blij dat ik er vanmiddag bij was en ze nodigde mij uit om mee te eten om te bidden samen. Maar dat kon helaas niet want Nicky en Dominique bleven vanavond in Kisumu en anders was Iris alleen thuis. Terug in de auto begonnen de zusters weer te zingen, erg gezellig. Ondertussen was het al 5 uur geweest, dus ben ik snel naar huis gegaan om te kijken of iris er al was. Die was er nog niet en het begon een beetje te regenen, ik heb ana gevraagd of ze met mij even om groentes wou zodat we wel konden eten vanavond. Onderweg naar de weg kwamen we iris tegen, die had al groentes meegenomen.. dus da was makkelijk. Thuis hebben we allebei onze dag doorgenomen en zijn we begonnen met koken. Tijdens het opruimen kwam de buurvrouw, die vroeg of ze ons vuilnis mee kon nemen. We zijn met haar meegelopen zodat wij het de volgende keer weten waar het heen moet. Achter het babyhome is een berg waar ze afval dumpen, daarna steken ze het in de fik zodat het verbrand. Vanavond ging het regenen zei ze, dus grote kans dat de stroom uitvalt. We zijn nog met haar meegelopen om haar huisje te bekijken.. de golfplaten huisjes zijn 4 bij 4.. nog kleiner als mijn slaapkamer. Er stond een stapelbed in en er lag van alles op de grond. This is mine life, kenya life. Whow.. Ze vroeg of wij al vuile kleren hadden, want die wou zij wel wassen voor ons. Na alles weer af gewassen te hebben en de deuren op slot te hebben gedaan hebben we met z’n 2e bijgeklets en een lekker bakje thee gedronken.
Woensdag mijn eerste dag in het ziekenhuisje. Voordat ik erheen kon moest ik de sleutel van het hekje gaan halen in het babyhome, want de poort zat op slot. Daarna ben ik opzoek gegaan naar de sister. Ze waren net bezig met bespreken. Na me voorgesteld te hebben zijn we langs alle patiënten gegaan die er lagen. Eerst langs de kinderkamer, daar lagen 6 kindjes. Er stonden meer lege bedden dan dat er bezet waren, dat is al heel anders dan in Kisumu, daar lagen 3 kindjes op 1 bed! De artsen liepen het dossier na bij de patiënt terwijl ze met het kindje aan het spelen waren. Dit was erg leuk om te zien, eindelijk artsen die het kindje als kindje zien en niet als patiënt. Daarna gingen we naar de laber afdeling, daar lagen 3 vrouwen. 1 vrouw was gisteren bevallen maar moest nog medicijnen hebben, de andere vrouw was 36weken maar had erg veel last en de laatste vrouw was 16weken en had erg veel pijn in haar buik. De kamer ernaast lagen vrouwen, hier lagen 5 patiënten. 2 vrouwen van boven de 85, lekker die bruine diep gerimpelde vrouwtjes. Ze waren helemaal blij dat ze een hand kregen van mij. De kamer ernaast lagen de mannen, 3 patiënten lagen er. Alle 3 malaria. In de isolatiekamer lag niemand. Een dokter nam mij mee voor een verder rondleiding, eerst de apotheek en daarna door naar het laboratorium. Toen ik daaraan kwam zaten ze te wachten met een kindje van het babyhome, ze moest een nieuw infuusje. Na het infuusje te hebben geprikt ben ik blijven staan in het lab. Er kwamen best veel patiënten, vooral veel schoolkinders. Ik mocht de malariatesten en hb testen doen bij patiënten. Ook heb ik onder de microscoop bekeken hoe malaria en parasieten eruit zagen en hoe je ze kunt herkennen. Erg interessant. Daarna ben ik terug gegaan naar de afdelingen, daar werd het medicijnen delen uitgelegd. Na alle patiënten hun medicijnen te hebben gegeven was het tijd voor pauze.
Eenmaal terug gingen we iv klaar maken, en ik mocht ze aanhangen. Bij 1 meisje was het infuusje dicht en moest er een nieuwe geprikt worden. Nadat ik hem geprikt had ging de zuster naar de sister om te vertellen dat ik dat gedaan had. Ze was zo trots. Later kwamen er 2 nieuwe patiënten, een vader met een zoontje, ze hadden allebei een infuusje nodig zodat ze antimalaria konden krijgen. De sister had mij geroepen om de infuusjes te prikken zodat ze het zelf kon zien. Gelukkig zaten ze er beide in 1x in, want de ogen brandde in mn rug haha. S middags was er verder vrij weinig te doen, we hebben de dossiers nagekeken of alles was ingevuld en of de medicijnen allemaal waren gegeven. We hebben een lijst gemaakt met de spullen die op waren of bijna op waren zodat ze die morgen konden aanleveren. De sister controleerde de lijst echt streng, 5 infuusflesjes? Jullie krijgen er maar 3 want er zijn niet zoveel patiënten die dat hebben, ik moest er best om lachten. Om 5 uur was het tijd om naar huis te gaan. Nicky en Michelle waren nu al wel thuis, ook hadden zij al groentes meegenomen. Vanavond eten we rijst, chapati (zelf gemaakt door moi) met tomaten prutje. Het smaakte eigenlijk best lekker! S avonds hebben we nog wat fruit gegeten en ben ik verder gegaan in mijn boek. Daar heb ik nu alle tijd voor, vooral tussen de middag haha.
Donderdag was het alweer de laatste dag van de week, vandaag sta ik op het babyhome. Na vanmorgen een aantal baby’s de fles te hebben gegeven ben ik begonnen met wassen. De zusters waarmee ik stond begreep me niet echt vandaag, ik had gevraagd of ik de kindjes mocht wassen vandaag, dat vond ze goed maar ondertussen was ze de kindjes al aan het uitkleden en in badje aan het doen. Na het nog 2x gezegd te hebben begreep ze hem eindelijk. Dus de overige kindjes heb ik in het badje gedaan en ingesmeerd met vaseline. Ze waren lekker vrolijk allemaal. Toen ik terug kwam van mijn koffiepauze gingen de zusters net allemaal om pauze, dus stond ik alleen op de 2 kamers. In de isolatieroom lagen 3 baby’tjes te huilen en in de andere kamer nog 2. Na de 3 kleine baby’tjes een flesje te hebben gegeven en verschoond te hebben kwam de sister mij helpen met de andere 2 kindjes. Dat was erg aardig van haar. Toen de andere terug kwamen ben ik gaan helpen in het ander kamertje waar de baby’tjes warm eten kregen. Geprakte bonen met rijst.. hmm.. het stonk echt. Maar de kindjes vonden het heerlijk. Terwijl ik de kindjes aan het verschonen was ging de zuster de flesjes klaar maken. Ik had de slabbetjes aan gelaten want ze moesten nog een flesje, maar zij haalde ze weg. 3 van de 6 kindjes kon ik na het flesje weer helemaal omkleden want zij konden het flesje nog niet goed vasthouden en was alles zeik nat geworden. Hadden ze maar een slabbetje aangehad. Maarja, na ze weer verschoond te hebben gingen alle kindjes slapen, en ben ik om lunch pauze gegaan.
Na de lunch heb ik eerst de allerkleinste baby’tjes een flesje gegeven en verschoond, daarna zijn we naar de 3maanden tot 6 maanden baby’tjes gegaan om ze daar te verschonen, terwijl de zuster de flesjes aan het klaar maken was. Tot 5 uur heb ik flesjes gegeven.. Thuis heb ik voor het eerst mijn kleren helemaal zelf gewassen. Na heerlijk gegeten te hebben: gebakken aardappeltjes met tomaten salade en een worstje.
Vrijdag, today we are going back to kisumu. Om 12 uur zaten we in de bus, nouja zaten. Het eerste stukje moest ik blijven staan omdat er geen plaatsen meer vrij waren, na 2 stops konden we eindelijk gaan zitten. De reis duurde weer 2 uur. De vrouw naast mij bleef maar vragen stellen over wat we hier aan het waren en hoe het babyhome werkte. Ze was wel aardig, zij werkte een heel eind verder en ging dit weekend haar kinderen op zoeken. Ze had ze nu al een half jaar niet meer gezien. Ze had erg veel bewondering wat wij aan het doen waren in Kenia. Eenmaal aangekomen in Kisumu stond de tuktuk op ons te wachten. Na even gedag te hebben gezegd zijn we naar momami gegaan om te lunchen. Eenmaal weer terug thuis heb ik de laatste kaart gemaakt en verstuurd via greetz. Nicky en ik zijn erna naar de fruitmarkt geweest om groentes te halen voor vanavond, want we aten koude pastasalade.
Zaterdag zijn we om 11:15uur vertrokken richting een trouwerrij. Hier trouwen de meeste mensen niet in de kerk, maar buiten op een openveld met tenten. Het zag er erg leuk uit. Alleen de kleuren paars en roze is niet echt mijn smaak. Volgens het boekje zou het bruidspaar om 10uur arriveren, maar om half 2 kwamen ze aan. De bruidsjongens moesten eerst, maar het duurde echt heel lang voordat zij naar voren waren gelopen. De bloemenmeisjes volgende daarna, met een dansje gingen ze steeds verder naar voren. De bruidsmeisjes waren als laatste aan de beurt, zij kregen bloemen van de bruidsjongens toen ze het einde naderde. Uiteindelijk kwam de bruid aan, maar toen was sammy al gearriveerd. Om 15uur zijn we met de groep wisten lunchen bij java.
Deze week is alweer voorbij gevlogen. Morgen gaan we om 3 uur weer terug naar Rangala, waar we dan 2 weken zullen verblijven.
Voor diegene die een kaartje hebben gestuurd, alvast bedankt! Ik heb er al een aantal ontvangen, maar nog niet geopend.

God bless you all.

Tot over 2 weekjes,
Kwaheri xxx Lauri